جان هر زنده دلي زنده بجاني دگرست

شاعر : خواجوي کرماني

سخن اهل حقيقت ز زباني دگرستجان هر زنده دلي زنده بجاني دگرست
زانکه بالاتر ازين هر دو مکاني دگرستخيمه از دايره‌ي کون و مکان بيرون زن
ترک مه روي من از خانه‌ي خاني دگرستدر چمن هست بسي لاله سيراب ولي
گوئيا سرو روان تو رواني دگرستراستي راز لطافت چو روان مي‌گردي
زانکه اين طايفه را نام و نشاني دگرستعاشقان را نبود نام و نشاني پيدا
کاين جگر سوخته موقوف زماني دگرستيک زمانم بخدا بخش و ملامت کم گوي
خون دل نوش که آن لعل زکاني دگرستتو نه مرد قدح و درد مغاني خواجو